مقایسه ی شیوع آسیب در پسران رزمی کار غیر حرفه ای (کاراته، جودو، تکواندو)

هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایسه میزان شیوع آسیب در پسران رزمی کار غیر حرفه ای ورزش های تکواندو، جودو و سبک های کنترلی کاراته می باشد. روش شناسی: تحقیق حاضر تحقیقی گذشته نگر است که آسیب های یک سال گذشته را مورد ارزیابی قرار داده است. نمونه های تحقیق شامل 45 تکواندوکار، 34 جودوکار و 30 کاراته کار (میانگین و انحراف معیار؛ سن 6/1±9/15 سال، قد 3/6 ± 9/168سانتی متر، وزن 1/7± 5/58 کیلوگرم) از باشگاه های شهر ایلام می باشد. انتخاب نمونه ها به صورت دردسترس و هدفمند انجام گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی تعدیل یافته دستامب و همکاران (2006)، و  برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون خی دو استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان آسیب های رخ داده (به ازای هر 100 نفر)، در رشته تکواندو (3/56 درصد) بطور معناداری بیشتر از رشته های جودو (1/24 درصد) و کاراته (5/19 درصد) بود (000/0,p= 46/4482=  χ). در رشته ی کاراته آسیب های اسپرین (2/31 درصد)، در رشته ی جودو آسیب های استرین (6/29 درصد) و در رشته ی تکواندو آسیب های کوفتگی (3/32 درصد) بیشترین نوع آسیب ها بودند. در هر سه رشته آسیب های اندام تحتانی بیشتر از سایر نواحی بدن بود که در رشته ی تکواندو (4/68 درصد) بیشتر از رشته های جودو (9/34 درصد) و کاراته (3/41 درصد) مشاهده شد (000/0 , p= 12/3552=  χ). همچنین خطای تکنیکی حریف در رشته ی کاراته (3/30 درصد)، زمین خوردن در رشته ی جودو (7/23 درصد) و ضربه ی حریف در رشته ی تکواندو (9/29 درصد) به عنوان مهمترین مکانیسم های بروز آسیب شناخته شدند. به طور کلی    آسیب های خفیف در رشته کاراته (6/70 درصد)، جودو (2/59 درصد) و تکواندو (5/60 درصد) بیشتر از  آسیب های متوسط، شدید و بسیار شدید  بوده است (000/0 , p= 9/3472=  χ). در مجموع میزان آسیب های زمان تمرین (6/80 درصد) در هر سه رشته بطور معناداری بیشتر از زمان مسابقه (4/19 درصد) بود (000/0 , p= 1/2742=  χ). میزان آسیب های سمت برتر در رشته تکواندو (4/51 درصد) (005/0 , p= 89/72=  χ) و کاراته (9/45 درصد) (002/0 , p= 98/92=  χ) بطور معناداری بیشتر از سمت غیر برتر مشاهده شد. اما در رشته جودو بین میزان آسیب دیدگی در سمت برتر (8/42 درصد) و غیر برتر (9/32 درصد) تفاوت معناداری وجود نداشت (162/0 , p= 95/12=  χ). بحث و نتیجه گیری: نتایج بدست آمده حاکی از میزان شیوع بالای آسیب در ورزش تکواندو نسبت به سبک های کنترلی کاراته و جودو بود. ورزش تکواندو یک ورزش کاملاً برخوردی است در حالیکه سبک های کنترلی کاراته تحت قوانین نیمه برخوردی اجرا می شوند و همین عاملی است که باعث شیوع آسیب های کمتر در این سبک ها شده است. بنابراین شرکت در سبک های کنترلی کاراته به افراد علاقمند توصیه می شود.